Over mij
Van leven vanuit mijn hoofd, me aanpassen en me leeg en zoekende voelen naar leven vanuit overgave, zelfliefde, flow en intuïtie – mijn leven is nogal 180 graden veranderd.
Ik had een paar flinke rotsblokken op mijn weg nodig om de nodige U-turns te kunnen maken.
Om me wakker te schudden.
Om mijn voorbestemde pad te gaan volgen.
Alle inzichten die ik in mijn reis opdeed en opdoe, deel ik met liefde met jou.
Zodat ook jij succesvol vanuit je ware zelf kunt leven.
I have a dream
Ik droom van een wereld waarin ieder mens vanuit zijn of haar volle potentie leeft.
Waarin we allemaal onze unieke puzzelstukje vervullen.
Waarin je datgene wat alleen jíj te brengen hebt, aan de wereld geeft.
Door succesvol jezelf te zijn.
Diegene die jij in de diepste kern allang bent.
Zoals je bent geboren.
Die authentieke jij, die nu nog wat verscholen zit onder alle opgebouwde laagjes van ego, angst, schroom, aangepastheid.
Ik geloof namelijk dat de wereld een veel mooiere, liefdevollere, leukere plek zou zijn als jij het leven gaat leiden zoals het voor jou bedoeld is.
Als we dat allemaal doen, klikken al onze puzzelstukjes in elkaar en ga je op jouw unieke plek staan – waarop je het meest tot je recht komt.
Wat zo freakin’ good voelt.
Want je ware zelf zijn geeft je onmetelijk veel energie, excitement, joy, vervulling, overvloed.
Daar kan geen vakantie, dure auto, bruiloft, flink salaris of droomhuis tegenop.
Voelen gaf me kortsluiting
Succesvol je meest authentieke, unieke zelf zijn is a lot easier said than done.
I know.
Tot mijn 25e heb ik bijna niet anders gedaan dan me aanpassen, klein houden en me verstoppen.
Ik leidde het leven op de automatische piloot, vanuit mijn hoofd.
Het leven waarvan ik dácht dat het goed was.
Ik voelde me als tiener in de bus al bezwaard om mijn been nèt wat nonchalanter neer te zetten, bang voor wat anderen daarvan zouden vinden.
Ik durfde niet te luisteren naar wat mijn intuïtie me (al jarenlang) influisterde.
En vragen als: “Maar Sanne, wat vóel je nu eigenlijk?”, gaven me kortsluiting.
Ik liep op vele fronten vast.
Werk, relatie, vriendschappen, sport.
Was niet dood-ongelukkig, maar voelde me wel onrustig.
Leeg.
Zoekende.
Kwam nergens echt tot mijn recht.
Ik leefde voor de weekenden, de vakanties, leuke uitjes.
Was altijd met de toekomst bezig, in plaats van met het NU.
Verwarrend, want in mijn hoofd kon ik het allemaal wel rijmen, hoe ik leefde.
Dit was toch de bedoeling zo?
Dit had ik toch zo bedacht?
Maar vóelen of mijn leven zo klopte?
En mijn intuïtie volgen?
Ehh, wat is dat?
En bovendien, als ik er al aan durfde te denken..
..dat lijkt me doodeng!
Heilige kadootjes
Het Universum was zo liefdevol om er een stokje voor te steken.
Door steeds grotere rotsblokken op mijn pad te werpen, werd mij steeds duidelijker verteld:
“Sanne, we maken je duidelijk dat dit een doodlopende weg is.
Dit kan zo niet langer.”
Eén van de rotsblokken die op mijn pad kwam, was een obsessieve verliefdheid op een ander, terwijl ik pasgetrouwd was.
Het toekomstperspectief wat ik zo nauwkeurig uitgestippeld had en waarmee ik mezelf levensgeluk beloofd had, viel in duigen.
Het schudde me wakker.
Ik zat tussen de brokstukken van mijn leven, en vroeg mezelf af:
Wilde ik het leven wat ik nu leidde wel écht?
Of wordt het nu dan echt de tijd om te luisteren naar dat fluisterstemmetje in mij, wat al vanaf mijn 15e zei dat dit niet de bedoeling was?
Andere ‘wakker-schudders’ waren het moederschap, mijn nieuwe relatie, overspannenheid, het ondernemerschap.
Stuk voor stuk lieten deze ‘heilige kadootjes’ me zien dat het op de oude manier niet meer ging.
Ze brachten me dichterbij mijn ware zelf, bij wie ik in de kern ben.
Bij de unieke Sanne zoals ik geboren was.
Ze maakten me bewust niet meer vanuit angst, controle en mijn hoofd te leven.
Maar om me over te geven.
Om in tune met mezelf te raken, mezelf lief te hebben en vanuit dáár te leven.
Om te durven vertrouwen, mijn emoties te erkennen en voelen, de flow van het leven te volgen, me te laten leiden.
Het aardse leven heeft wakker geschud.
Zodat het hemelse nu de ruimte krijgt.